پاسخ شاخص های التهابی بزاقی مردان با سنین مختلف متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز با کارسنج دستی و پایی

هدف پژوهش حاضر مقایسه پاسخ برخی شاخص­های التهابی بزاقی شامل اینترفرون گاما(INF-g) و اینترلوکین- 6 (IL-6)مردان با سنین مختلف متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز با کارسنج دستی و پایی بود. 36 مرد سالم در سه رده سنی کودکان(7/1±7/12 سال)، میانسال(9/4±3/34 سال) و سالمند(1/2±55 سال) دو نوع پروتکل کارسنج پایی و دستی را تا حد واماندگی اجرا کردند. شدت اولیه برای کارسنج پایی حدود 50 وات و برای کارسنج دستی 25 وات بود و هر 2 دقیقه 25 وات به هر دو پروتکل افزوده گردید. شاخص های بزاقی قبل و بلافاصله پس از اجرای هر دو پروتکل اندازه گیری شد. داده ها با t وابسته، آنالیز واریانس یکراهه وآزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. هر دو پروتکل باعث افزایش معنادار مقادیر IL-6 و IFN-g در هر سه گروه شد، اما تفاوت معنی داری در مقادیر این شاخص ها در ورزش دست و پا بین گروه ها مشاهده نشد. به هنگام مقایسه گروه ها در ورزش دست، مقادیر IFN-g در گروه میانسال و سالمند افزایش بیشتری نسبت به گروه کودکان نشان داد، اما در مقادیر IL-6 تفاوت معناداری بین گروه ها وجود نداشت. همچنین مقایسه گروه ها در ورزش پا، تفاوت معناداری در مقادیر IFN-g و IL-6 را نشان نداد. با توجه به این نتایج می توان گفت که افزایش سایتوکین های بزاقی IL-6 و IFN-g بدنبال فعالیت بدنی وامانده ساز بویژه در گروه سنی سالمندان و کودکان، ممکن است یک مکانیسم دفاعی در برابر استرس ناشی از ورزش باشد.